فابل

[ویکی فقه] فابل (Fable) به معنی قصه و حکایت است.
فابل (Fable) به معنی قصه و حکایت است. منشا آن کلمه ی لاتین Fabula است. فابل در اصل نوعی تمثیل است. (تمثیل بیان حکایت و روایتی است که هرچند معنای ظاهری دارد، اما مراد گوینده، معنای کلی دیگری است. تمثیل گاه کوتاه است و در یک بیت یا مصراع بیان می شود. اما داستان هایی هستند که طولانی اند و به صورت تمثیل به کار رفته اند؛ مثل برخی داستان های مثنوی.) در ادبیات جهانی فابل به آن دسته از قصه ها و افسانه های کوتاه منثور یا منظوم گفته می شود که از زبان حیوانات بیان شده باشد. این روایات تخیلی هستند و به بیان مطالب اخلاقی می پردازند. در واقع شخصیت های این قصه حیواناتی با سرشت انسانی اند.
فابل در نقاط گوناگون عالم
...

فابْل (fable)
فابْل
داستانی به نظم یا نثر، که در آن نکته ای اخلاقی از زبان جانوران یا اشیا بیان می شود. حکایت ها در فرهنگ عامه و ادبیات کودکان فراوان اند، و دامنۀ آن ها از حکایات کوتاه ازوپ، در یونان باستان، تا رمان مزرعۀ حیوانات (۱۹۴۵)، اثر جورج اورول، را دربرمی گیرد. ازجملۀ حکایت نویسان اند: فایدروس رومی، لافونتن، شاعر فرانسوی، و جفری چاسر و جاناتان سویفت انگلیسی.