فائر. [ ءِ ] ( ع ص ) پراکنده پی از ستور و جز آن. || ( اِ ) آهوبرگان. آهو. ( منتهی الارب ). ج ، فور.فائر. [ ءِ ] ( ع اِ ) کینه. ( منتهی الارب ): فار فائره ؛ جوشید کینه و خشم او. ( شرح قاموس ).
