فئوکروموسیتوما

فئوکروموسیتوما ( به انگلیسی: Pheochromocytoma ) یک غده ( تومور ) نادر است که معمولاً در غدد آدرنال رخ می دهد. در این تومور افزایش ترشح کاتکولامین ها و همچنین افزایش رنین روی می دهد.
تومورهای فئوکروموسیتوما از بخش مرکزی ( مدولای ) فوق کلیه با سلولهای کرومافین در داخل یا اطراف گانگلیون های سمپاتیک به وجود می آیند و کاتکولامین ها بخصوص آدرنالین و نورآدرنالین ترشح می کنند.
تپش قلب، درد پهلو، فشار خون بالا، از دست دادن وزن، تعریق، بالارفتن قندخون، درد قفسه سینه، تهوع و استفراغ و رنگ پریدگی. عوارض کشنده تومور مانند MI، CVA، ایسکمی مزانتر و مرگ متعاقب آن می باشد.
تشخیص این بیماری با مشاهده افزایش تولید کاتکولامین ها یا متابولیت های آن ها اثبات می گردد. معمولاً می توان با بررسی یک نمونه ادرار ۲۴ ساعته به تشخیص بیماری دست یافت. البته در صورتی که بیمار طی مدت نمونه گیری دچار هیپرتانسیون شده یا نشانه های بیماری را داشته باشد. میزان تشخیصی کاتکولامین های تام ادرار در این بیماری Mgr 25 و مقدار اپی نفرین بیش از Mgr در ۲۴ ساعت است.
تشخیص افتراقی: از آن جا که تظاهرات فئوکروموسیتوم در زمان های مختلف متغیر هستند، در بسیاری از بیماران باید بر اساس ویژگی های بالینی احتمالی به تشخیص یا رد آن اقدام نمود. از جمله بیماری های مشابه: فشار خون اولیه و خصوصیات هیپیرآدرنرژیک، نظیر تاکیکاردی، تعریق و افزایش برون ده قلبی، بیماران مبتلا به حملات اضطراب همراه با فشار خون، افزایش فشار خون ناشی از قطع مصرف کلونیدین یا استفاده از کوکائین یا مهارکننده های MAO
درمان فئوکروموسیتوما شامل ابتدا کنترل فشار خون بالا با داروهای کاهنده فشار خون ( مانند فنوکسی بنزامین و لابتولول ) است. فنتولامین داروی انتخابی درمان فئوکروموسیتوما است. هنگامیکه فشار خون تحت کنترل است، درمان این بیماری برداشتن غده آدرنال غیرطبیعی توسط جراحی ( لاپاراسکوپی یا لاپاراتومی ) است. فنوکسی بنزامین را ۱۴ - ۱۰روز قبل از عمل برای بیماری شروع می کنند که دوز اولیه معمول این دارو mgr 10 هر ۱۲ ساعت است و سپس هر چند روز یکبار mgr 20 - 10 به آن اضافه می شود تا فشار خون کنترل شود. برای مشخص کردن محل توده از CTscan یا MRI استفاده می شود.