فئام

لغت نامه دهخدا

فئام. [ ف ِ ] ( ع اِ ) گروه مردم. || گلیم که بر هودج کشند. ج ، فُؤْم. ( منتهی الارب ).

گروه مردم . یا گلیم که بر هودج کشند .

اینو با پیام یا فیام یا فیّوم. . . همریشه نکنید.
هر ف پ نیست.