غیژ

/qiZZ/

لغت نامه دهخدا

غیژ. ( اِ صوت ) در تداول عوام ، آواز طولانی تند رفتن چیزی سخت در هوا مانند آواز سنگ فلاخن.( از فرهنگ نظام ). حکایت صوت گلوله تفنگ و امثال آن گاه شکافتن هوا. غژ. رجوع به غژ شود. || ( فعل امر ) فعل امر از غیژیدن. رجوع به غیژیدن شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آواز طولانی تند رفتن چیزی سخت در هوا مانند آواز سنگ فلاخن .

فرهنگ معین

(اِصت . ) (عا. ) آواز طولانی تند رفتن چیز سخت در هوا.

فرهنگ عمید

۱. [عامیانه] صدای گلولۀ تفنگ و مانند آن هنگام شکافتن هوا.
۲. (بن مضارعِ غیژیدن ) [قدیمی] = غیژیدن

پیشنهاد کاربران

صدای غژغژ جسمی که بسرعت در هوا پرتاب شود
لَنگ و لوک و خفته شکل و بی ادب
سوی او می غیژ و او را می طلب
✏ �مولانا�
ذوق زیاد

بپرس