غیفی
لغت نامه دهخدا
غیفی. [ غ َ ] ( اِخ ) عمروبن ادریس بن عبدالکریم ، مکنی به ابوالطیب. برادر حسین بن ادریس محدث بود و به سال 321 هَ. ق. درگذشت. ( از تاج العروس ) ( از منتهی الارب ). در منتهی الارب و قاموس غیقی ( به قاف ) آمده و صحیح غیفی است. رجوع به غیفة و غیقة شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید