غیطانی (الغیطانی) جمال (مصر علیا ۱۹۴۵). غیطانی (الغیطانی)، جمال (مصر علیا ۱۹۴۵)
غیطانی (الغیطانی)، جمال
نویسنده و روزنامه نگار مصری. در قاهره، طراحی قالی آموخت و تا ۱۹۶۸ به این کار اشتغال داشت. اولین داستان کوتاهش در مجلۀ لبنانی الادیب چاپ شد (۱۹۶۳). مشخصۀ سبک او استفاده از متن در متن، یعنی پیشبرد داستان به وسیلۀ تلفیق متن های بیرونی با خود متن اصلی، است که شاید تعلیم او در طراحی قالی در آن مؤثر بوده باشد. نخستین رمانش، زَینی برکات (۱۹۷۱)، بی درنگ او را در مقام نویسنده ای طراز اول تثبیت کرد. این کتاب ماجرای زینی برکات، شخصیت تاریخی و محتسب قاهره قبل از تهاجم عثمانی، است که در نظام جدید هم منصب خود را حفظ می کند و ظاهراً توازی و تشابهاتی با جمال عبدالناصر دارد. غیطانی، در این اثر، با نقل از ابن ایاس، مورخ مصری، و استفاده از متون تخیلی قرون وسطا کوشیده است از قیچی سانسور در امان بماند. در وقایع فلکۀ زعفرانی (۱۹۷۶)، که در یک محلۀ کارگری قاهره جریان دارد، روزنامه ها و گزارش های رسمی را برای بیان قدرت فاسد به کار می گیرد و در شخصیت حسن انور، کاریکاتوری از انورسادات ترسیم می کند. غیطانی، در رمان های بعدی خود نیز، همچنان از سنت ادبی عرب به مثابۀ منبع الهام استفاده می برد. در کتاب تجلیات (۳ جلد، ۱۹۸۳ـ۱۹۸۶) از فتوحات مکیّه ابن عربی بهره ها گرفته و عناصر واقعی و رازآمیز را با انتقاد سیاسی از مصر معاصر درمی آمیزد.
غیطانی (الغیطانی)، جمال
نویسنده و روزنامه نگار مصری. در قاهره، طراحی قالی آموخت و تا ۱۹۶۸ به این کار اشتغال داشت. اولین داستان کوتاهش در مجلۀ لبنانی الادیب چاپ شد (۱۹۶۳). مشخصۀ سبک او استفاده از متن در متن، یعنی پیشبرد داستان به وسیلۀ تلفیق متن های بیرونی با خود متن اصلی، است که شاید تعلیم او در طراحی قالی در آن مؤثر بوده باشد. نخستین رمانش، زَینی برکات (۱۹۷۱)، بی درنگ او را در مقام نویسنده ای طراز اول تثبیت کرد. این کتاب ماجرای زینی برکات، شخصیت تاریخی و محتسب قاهره قبل از تهاجم عثمانی، است که در نظام جدید هم منصب خود را حفظ می کند و ظاهراً توازی و تشابهاتی با جمال عبدالناصر دارد. غیطانی، در این اثر، با نقل از ابن ایاس، مورخ مصری، و استفاده از متون تخیلی قرون وسطا کوشیده است از قیچی سانسور در امان بماند. در وقایع فلکۀ زعفرانی (۱۹۷۶)، که در یک محلۀ کارگری قاهره جریان دارد، روزنامه ها و گزارش های رسمی را برای بیان قدرت فاسد به کار می گیرد و در شخصیت حسن انور، کاریکاتوری از انورسادات ترسیم می کند. غیطانی، در رمان های بعدی خود نیز، همچنان از سنت ادبی عرب به مثابۀ منبع الهام استفاده می برد. در کتاب تجلیات (۳ جلد، ۱۹۸۳ـ۱۹۸۶) از فتوحات مکیّه ابن عربی بهره ها گرفته و عناصر واقعی و رازآمیز را با انتقاد سیاسی از مصر معاصر درمی آمیزد.