ز تأثیر فغان جا در دل افکار خود کردم
چو آتش جا بسنگ از ناله های زار خود کردم.
همچنین گوید:
بهر گلشن که چون خورشید تابان چهره بنمایی
بروید همچو نرگس از زمین چشم تماشایی.
درباره ٔتوحید سراید:
دو لب ناید بهم از حرف توحید
به وحدانیتش شاهد همین بس.
و نیز گوید:
سنگ بر شیشه دلهای پریشان نزدم
ایمن از سنگ مکافات بود شیشه ما.
( از تذکره نصرآبادی ص 322 ).
رجوع به همین تذکره شود.