غیذی. [ غ َ ذا ] ( ع اِ ) نام برای ابر که در حدیث ذکر شده است. زمخشری گوید: چنانست که گویی فَیعَل است از غذا یغذو بمعنی جاری شد، و من وزن فیعل را جز در این کلمه و کلمه کیهاة ( بمعنی شتر بزرگ وقوی هیکل ) نشنیده ام. ( از تاج العروس ) ( لسان العرب ). در تاج العروس بصورت غَیذاء آمده است. رجوع به لسان العرب ذیل «غذا» و هم غَیذاء در همین لغت نامه شود.
