غیبتگر

لغت نامه دهخدا

غیبتگر. [ غ َ / غ ِ ب َ گ َ ] ( ص مرکب ) بدگو. ( ناظم الاطباء ). بدگویی کننده. آنکه کارش غیبت و بدگویی از مردم باشد. رجوع به غیبت شود.

فرهنگ عمید

آن که کارش غیبت کردن و بدگویی است، غیبت کننده، بدگویی کننده در غیاب مردم.

پیشنهاد کاربران

بپرس