در این بام گردان و این بوم ساکن
ببین صنعت و حکمت غیبدان را.
ناصرخسرو.
بر خاطر گشاده و روشن ضمیر توپوشیده نیست سری جز سر غیبدان.
سوزنی.
بار سپاس از ملک غیبدان پذیرکین جاه و دولت از ملک غیبدان رسید.
سوزنی.
سکه قدرش چو بنوشت آسمان ماه لوح غیبدان میخواندش.
خاقانی.
گر بزر گویمت مدح آنم که بت بر خدای غیب دان خواهم گزید.
خاقانی.
مورچه را جای شود دست جم سوی مگس وحی کند غیبدان.
خاقانی.
دری را که در غیب شد ناپدیدبجز غیب دان کس نداند کلید.
نظامی.
غیبدان و لطیف وبیچونی سرپوش و کریم و توابی.
سعدی.
زورت ار پیش می رود با مابا خداوند غیبدان نرود.
سعدی ( گلستان ).
دادار غیبدان و خداوند آسمان خلاق بنده پرور و رزاق رهنما.
سعدی.