غیاث الدین محمد سام

دانشنامه آزاد فارسی

غیاث الدّین محمّد سام (۵۳۶ـ۵۹۹ق)
از امرای (حک: ۵۵۸ـ۵۹۹ق) سلسلۀ آل شَنْسَب در ولایت غور. پسر بهاءالدین سام اول بود و در زمان امارت سلطان عَلاءُالدّین جهانسوز همراهِ برادر کوچک ترش، معزالدین محمد سام، به حبس افتاد، اما چون سیف الدین غوری به سلطنت رسید هر دو را آزاد کرد. بعد از کشته شدن سیف الدین در ۵۵۸ق، امرای غور، غیاث الدّین را به سلطنت برداشتند. وی در آغاز سلطنت، عمویش ملک فخرالدین مسعود را که مدعی سلطنت بود، شکست داد. پس از آن غیاث الدّین در ۵۶۹ق بعضی از شهرهای اطراف، چون غَزْنه را از غُزان گرفت و برادر خود، مُعِزُالدّین سام، را بر تخت غزنه نشاند. در ۵۷۱ق هرات و ۵۷۳ق بوشَنْج را گرفت و امرای سیستان، بلخ، فاریاب و مَروالرود نیز مطیع او شدند. در ۵۹۷ق به حدود نیشابور لشکر برد و آن جا را از سلطان محمد خوارزمشاه گرفت و سال بعد مرو را تصرف کرد و پس از آن تمام خراسان به تصرف او درآمد. مدت پادشاهی او حدود ۴۰ سال بود و قلمرو غوریان را گسترش داد.

پیشنهاد کاربران

بپرس