غیاث الدین محمد

دانشنامه آزاد فارسی

غیاث الدّین محمّد ( ـ ۷۳۶ق)
(یا: خواجه غِیاثُ الدّین محمّد رَشیدی) از وزیران معروف ایلخانان مغول در ایران. فرزند خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی بود که سلطان ابوسعید بهادرخان پس از دمشق خواجه، پسر امیرچوپان، برای سروسامان دادن به آشفتگی های دولت ، غیاث الدین را به وزارت برگماشت و خواجه علاءالدین محمد خراسانی را نیز مدتی در وزارت با او شریک ساخت ، اما پس از شش ماه با گماشتن علاءالدین بر ادارۀ مالیات ممالک ، غیاث الدین تا پایان عمر ابوسعید (۷۳۶ق) رشتۀ کارها را به استقلال در دست گرفت . پس از ابوسعید، آرپاخان با تلاش و مساعدت غیاث الدین به سلطنت رسید و خود وی نیز در مقام وزارت ابقا شد. پس از شکست آرپاخان از موسی خان مغول، غیاث الدین ، به مراغه گریخت اما دستگیر و با توطئۀ امیران دربار موسی خان کشته شد. او وزیری کاردان و با کفایت بود و دانشمندان و اهل ادب را گرامی می داشت . خود، شاعر و خوشنویس بود و ساز خوب می نواخت . از اقدامات او تعطیلی بسیاری از کلیساها و میخانه ها بود.

پیشنهاد کاربران

بپرس