غیاث الدین محمد

دانشنامه آزاد فارسی

غیاث الدّین محمّد ( ـ ۷۳۶ق)
(یا: خواجه غِیاثُ الدّین محمّد رَشیدی) از وزیران معروف ایلخانان مغول در ایران. فرزند خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی بود که سلطان ابوسعید بهادرخان پس از دمشق خواجه، پسر امیرچوپان، برای سروسامان دادن به آشفتگی های دولت ، غیاث الدین را به وزارت برگماشت و خواجه علاءالدین محمد خراسانی را نیز مدتی در وزارت با او شریک ساخت ، اما پس از شش ماه با گماشتن علاءالدین بر ادارۀ مالیات ممالک ، غیاث الدین تا پایان عمر ابوسعید (۷۳۶ق) رشتۀ کارها را به استقلال در دست گرفت . پس از ابوسعید، آرپاخان با تلاش و مساعدت غیاث الدین به سلطنت رسید و خود وی نیز در مقام وزارت ابقا شد. پس از شکست آرپاخان از موسی خان مغول، غیاث الدین ، به مراغه گریخت اما دستگیر و با توطئۀ امیران دربار موسی خان کشته شد. او وزیری کاردان و با کفایت بود و دانشمندان و اهل ادب را گرامی می داشت . خود، شاعر و خوشنویس بود و ساز خوب می نواخت . از اقدامات او تعطیلی بسیاری از کلیساها و میخانه ها بود.

پیشنهاد کاربران

غیاث الدین محمد بن رشید الدین فضل الله ( متوفی به سال ۱۳۳۶ م ) یک دیوان سالار ایرانی تحت حکومت ایلخانیان بود، که به عنوان وزیر آخرین ایلخانیان ابوسعید بهادرخان حکومت ۱۳۱۶–۱۳۳۵ ) از سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۵ خدمت می کرد. غیاث الدین پسر رشیدالدین همدانی ( اعدام در سال ۱۳۱۸ ) ، مورخ و وزیر برجسته غازان خان ( حکومت ۱۲۹۵–۱۳۰۴ ) و اولجایتو ( حکومت ۱۳۰۴–۱۳۱۶ ) بود.
...
[مشاهده متن کامل]

غیاث الدین به طور ویژه ای حامی هنر بود. در دهه ۱۳۳۰، آثار مختلفی توسط شخصیت های برجسته ای مانند شاعران اوحدی مراغه ای، خواجو کرمانی و سلمان ساوجیبه او تقدیم شد. همچنین آثار دانشمندانی مانند قاضی عدودالدین ایجی؛ و مورخانی مانند حمدالله مستوفی و شعبان کرایی.

غیاث الدین محمد
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/غیاث‌الدین_محمد_(وزیر)

بپرس