غژغژان

لغت نامه دهخدا

غژغژان. [ غ َ غ َ ] ( نف ، ق ) خزان. خزنده.( ناظم الاطباء ). در حال سریدن با نشیمن :
غژغژان آمد به سوی طفل طفل
وارهید از اوفتادن سوی سفل.

مولوی.

پس ز گنج آخر آمد غژغژان
روی بر پایش نهاد آن پهلوان.

مولوی.

(غَ غَ ) (ق . ) خزنده ، در حال خزیدن .

= غژیدن: غژغژان آمد به سوی طفل طفل / وارهید او از فتادن سوی سفل (مولوی: ۶۲۵ ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید