غون

لغت نامه دهخدا

غون. [ غ َ ] ( ع اِ ) میل. علاقه. خواست. تمایل. ج ، اَغوان. ( دزی ج 2 ص 232 ).

غون. ( پسوند ) ( مزید مؤخر امکنه )، چون : باغون ، بلاساغون ، زاغون ، زرغون ، مغون و لغون. صورتی از گاه و گون و قان و قون و جان و جون و خان و خون و کت و کده و کند و کنت است در آخر اسامی امکنه.

فرهنگ فارسی

چون : باغون بلاساغون زاغون

پیشنهاد کاربران

بپرس