غولدار. ( نف مرکب ) دارنده غول. - راه یا بادیه غولدار ؛ راهی یا بادیه ای که غول داشته باشد. - || کنایه از جهان مادی و دنیا : این راه غولدار و پل هفت طاق را تا چارسوی هشت جنان چون گذاشتی ؟
خاقانی.
آن شب که سوی کعبه خلوت نهادروی این غولدار بادیه را کرد زیر پا.