غوغا شکستن

لغت نامه دهخدا

غوغا شکستن. [ غ َ / غُو ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) شکستن فتنه و آشوب. خوابانیدن غوغا و شورش. رجوع به غوغا شود :
شه غوغائی غوغاشکن کز حکم تیر او
بنات النعش بر گردون چه پروین بشکند غوغا.
سوزنی ( از جهانگیری ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) شکستن فتنه و آشوب خوابانیدن شورش .

پیشنهاد کاربران

بپرس