غوشا. ( اِ ) خوشه گندم و خرما و جو و انگور و امثال آن را نامند. ( فرهنگ جهانگیری ). خوشه ،اعم از خوشه انگور و خرما و گندم و جو. ( از برهان قاطع ). خوشه خشک شده از جو و گندم و انگور و خرما. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). رجوع به خوشه شود . || سرگین گاو و گوسفند. ( فرهنگ اسدی چ پاول هورن ). سرگین سایر حیوانات. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان قاطع ). سرگین خشک شده حیوانات. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). سرگین گاو که به چراگاه زیر بیوکنند و چون خشک شود برچینند. غوشاد. غوش : رو همان پیشه که کردی پدرت هیزم آور ز رز و چین غوشا.
علی قرط ( از فرهنگ اسدی ).
بپیش ناکسی ننهم بخواری تن چو نادانان نهد کس نافه مشکین بپیش گنده غوشایی ؟! فریدالدین اسفراینی ( از جهانگیری ) ( انجمن آرا ) . کار خلقت نیاید از خصمت کار عنبر نیاید از غوشا.
شمس فخری ( از آنندراج ).
خرد گشته بپای گاو فنا سر که از تو کشنده چون غوشا.
شمس فخری ( از آنندراج ).
|| محوطه و چاردیواری که شبها گوسفند و شتر و اسب وخر و گاو در آنجا بسر برند. ( از برهان قاطع ). جایگاه گاوان و گوسفندان که شب در آن خسبند، و بعضی به فتح گفته اند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). غوشاد. آغل. صاحب انجمن آرا گوید: حق این است که غوشا در اصل به خا عوض غین بوده است و تبدیل آن دو به یکدیگر رواست ، چه خوشا و خوشاد و خوشه هر سه را میتوان سرگین خشک معنی کرد و خوشیده بمعنی خشکیده آمده است. چنانکه سعدی گوید: «بخوشید سرچشمه های قدیم »، اما بمعنی خوشه انگور و خرما و جو و گندم درست و روشن است و اما جای خوابیدن گاو و گوسفند در شب. در این مورد خوشای به فتح صحیح است چه «خو» مخفف خواب آمده ، و غوشا و شوغا در پارسی به یکدیگر قلب میشوند یعنی شبگاه و خوابگاه - انتهی. || درخت بلند. غوشاد. ( اداة الفضلاء از انجمن آرا و آنندراج ).
فرهنگ معین
(اِ. ) ۱ - سرگین ، سرگین خشک شده حیوانات . ۲ - جایی که دام های اهلی شب در آن به سر می برند.
فرهنگ عمید
۱. سر گین خشک شدۀ گاو، گوسفند، و مانند آن ها: یکی ز راه همی زر برندارد و سیم / یکی ز دشت به نیمه همی چِنَد غوشای (طیان: شاعران بی دیوان: ۳۲۰ ). ۲. خوشۀ خشک شدۀ جو یا گندم.
پیشنهاد کاربران
منبع. عکس فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی دکتر محمد حسن دوست لینک کتاب فرهنگ واژه های اوستا قرار می می دهم چون واژه درش دوستان می تواند بررسی کنید و ببینید زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود. ... [مشاهده متن کامل]
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴ • تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴ • حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است ) • فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵ • غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶ • فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹ ق حرف بیست وچهارم در الفبای فارسی، حرف بیست ویکم در الفبای عربی ( قاف ق ) و نوزدهمین حرف از حروف الفبای عبری ( کوف ק ) است. در اغلب گویش های زبان فارسی حرف ق ( قاف ) و غ ( غین ) متفاوت تلفظ می شوند اما در برخی گویش ها و لهجه ها این دو حرف یکسان تلفظ می شوند. بیشتر واژه هایی که با همخوان /ق/ آغاز می شوند، ریشهٔ عربی دارد معرب هست در بعضی از واژه ها که از فارسی یا زبان های دیگر وارد زبان عربی شده و سپس دوباره وارد زبان فارسی شده است، همخوان ( صامت ) ابتدایی به �ق� تغییر کرده است. برای نمونه �قند� معرب �کند� و �قرمز� معرب �کرمست�. برخی دیگر از واژه های فارسی که همخوان غین در آن شنیده می شود به غلط با قاف نوشته شده است. مانند قباد، قشنگ، قالیچه و قلندر. بعضی از واژه های فارسی هم هستند که همخوان آغازین آن ها به �ق� تبدیل شده است. برای نمونه �قلک� که در اصل به صورت �کولک� و �غلک� رایج بوده است. حرف ق از حرف های عربی است طبق در کتاب فرهنگ واژه های اوستا این کلمه غ در این کتاب است. لینک منبع. پایین قرار می دهم
