غورین

لغت نامه دهخدا

غورین. ( اِخ ) زمینی است. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ). عبقسی گوید :
الم تر کعباً کعب غورین قد قلا
معالی هذا الدهر غیر ثمان
فمنهن تقوی اﷲ بالغیب ، انها
رهینة ما تجنی یدی و لسانی
و منهن جری جحفلا لجب الوغی
الی جحفل یوماً فیلتقیان
و منهن شربی الکأس و هی لذیذة
من الخمر لم تمزج بماء شنان.
( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس