غورک

شاه و پیغمبر زکوة از غور و احداث از بغا
دهخدا گفت ار نمکساری شود انبان کون
گوزهای بی نمک پراند اهل روستا
غورک بی مغز را صفرا بشورید و بگفت
کی مموه باژگونه یافه گوی هرزه لا
ریش تو داند که گوز بینمک مان در مزه
کم نیابد آخر از تیز نمک سود شما
ده خدا در خشم شد با غور گفتا: هم کنون
راست گردانم به یک باهو من این پشت دوتا
غورک بی شرم کان بشنید گفت: احسنت و زه
خود چنین به هم طبیب و هم عوان هم ده خدا