غورا

لغت نامه دهخدا

غورا. ( اِ ) سخن بد و یاوه. ( از فرهنگ شعوری ج 2ورق 177 الف ) ( اشتینگاس ). گفتار یاوه و بیهوده. || نفرین و لعنت و دعای بد. ( ناظم الاطباء ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی غَوْراً: فرورونده در زمین (کلمه غور به معنای فرو رفتن آب در زمین است ، و منظور از این مصدر در عبارت "إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْراً "اسم فاعل - غائر - است )
ریشه کلمه:
غور (۴ بار)

فرو رفتن. «غارَ الْماءُ غَوْراً: دَخَلَ فِی‏الْاَرْضِ وَ سَفَلَ فیها» یعنی آب در زمین فرو رفت . غور به معنی غائر و فرو رونده است یعنی: یا آب آن به اعماق فرو رود که هرگز جستن نتوانی. . بگو اگر آب شما به اعماق فرو رود که آب جاری به شمار می‏آورد؟ اغاره به معنی هجوم بردن و سرعت سیر است . قسم به هجوم برندگان وقت صبح. . مغار و مغاره به معنی غار و جمع آن مغارات و مغاور است یعنی اگر پناهگاه یا غارها (نهانگاه‏ها) یا گریزگاهی می‏یافتند شتابان به آن رو می‏کردند.

پیشنهاد کاربران

غورا در زبان آذری به معنی انگور کال و نرسیده می باشد البته ریشه لغت انگور در لغتنامه سکایی - ختنی به شکل kūra و kola ثبت شده است. بر این اساس عده ای ریشه واژه ی انگلیسی Grapes را با غورا یکی می دانند .

بپرس