غوت

لغت نامه دهخدا

غوت. ( اِ ) فلاخن ، و آن چیزی است که شبانان از پشم بافند و بدان سنگ اندازند. ( از برهان قاطع )( انجمن آرا ) ( آنندراج ). سنگ انداز بود و آن را فلاخن نیز گویند. ( فرهنگ جهانگیری ). || گیاهی است مانند پنبه در غایت سبکی. ( از برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). || بمعنی غوطه نیز گفته اند که سر به آب فروبردن و فرورفتن در آب است. ( از برهان قاطع ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). غوته. ( برهان قاطع ).

غوت. [ غ ُ ] ( اِخ ) غوط. تلفظی از گت . نام قومی از ژرمن. رجوع به گت و قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ معین

(اِ. ) فلاخن .

فرهنگ عمید

= فلاخن

پیشنهاد کاربران

بپرس