لغت نامه دهخدا
غنیمت گرفتن. [ غ َ م َ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) غنیمت یافتن. گرفتن اموال دشمنان. غَنم. غُنم. غَنَم. غُنمان. غَنیمة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) :
ز هر جای چندان غنیمت گرفت
که لشکر همی ماند اندر شگفت.فردوسی.
|| غنیمت شمردن. غنیمت دانستن :
بیا ساقی از ناله پیمانه گیر
چمن را غنیمت چو میخانه گیر.ملاطغرا ( از آنندراج ).
- به غنیمت گرفتن ؛ غنیمت شمردن. غنیمت دانستن : سخن وزیر به غنیمت گیر. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 685 ). فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - گرفتن اموال دشمنان غنیمت یافتن ۲ - غنیمت شمردن غنیمت دانستن . یا به غنیمت چیزی را . غنیمت شمردن . 