غنچه ٔ تیر

لغت نامه دهخدا

غنچه تیر. [ غ ُ چ َ / چ ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از پیکان است :
من کیستم آن ذره خورشید نظیرم
برطرف کله فتنه کند غنچه تیرم.
حکیم زلالی ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس