غنچه بستن

لغت نامه دهخدا

غنچه بستن. [ غ ُ چ َ / چ ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از غنچه آفریدن. ( آنندراج ). آفریدن و ایجاد غنچه :
جان فدای دهنت باد که در باغ وجود
چمن آرای جهان خوشتر ازین غنچه نبست.
حافظ ( از آنندراج ).
به تکلیف بهاران شاخسارم غنچه می بندد
اگر در دست من میبود اول بار میبستم.
صائب تبریزی ( از بهار عجم ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) تولید غنچه شدن در گل و درخت ۲ - ( مصدر ) غنچه آفریدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس