غنچه بستن. [ غ ُ چ َ / چ ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از غنچه آفریدن. ( آنندراج ). آفریدن و ایجاد غنچه : جان فدای دهنت باد که در باغ وجود چمن آرای جهان خوشتر ازین غنچه نبست.
حافظ ( از آنندراج ).
به تکلیف بهاران شاخسارم غنچه می بندد اگر در دست من میبود اول بار میبستم.
صائب تبریزی ( از بهار عجم ).
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) تولید غنچه شدن در گل و درخت ۲ - ( مصدر ) غنچه آفریدن .