غنو

/qonu/

لغت نامه دهخدا

غنو. [ غ ُ ن َ ] ( اِ ) خواب. مقابل بیداری. ( فرهنگ رشیدی ) ( از برهان قاطع ). رجوع به غنودن شود :
چون یقینم که نگیردت همی خواب و غنو
من بی طاعت در طاعت تو چون غنوم.
ناصرخسرو ( از فرهنگ رشیدی ) ( آنندراج ).
|| ( فعل امر ) فعل امر از غنودن ، یعنی بخواب و در خواب شو. ( از برهان قاطع ). رجوع به غنودن شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) خواب مقابل بیداری : چون یقینم که نگیردت همی خواب غنو من بی طاعت در طاعت تو چون غنوم . ( ناصر خسرو )

فرهنگ معین

(غُ ) (اِمص . ) خواب .

فرهنگ عمید

۱. = غنودن
۲. (اسم ) [مقابلِ بیداری] خواب.

گویش مازنی

/ghano/ کانال آب - قنات

پیشنهاد کاربران

بپرس