( غنظاة ) غنظاة. [ غ َ] ( ع مص ) عیوب کسی را آشکارا گفتن و سخن زشت و فحش شنوانیدن او را. ( از اقرب الموارد ). عَنظاة. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). در منتهی الارب آمده : غنظی به غنظظة بالفتح... قلبت احدی الظائین الفاً - انتهی.
