( غندرة ) غندرة.[ غ َ دَ رَ ] ( ع مص ) بناز و تبختر راه رفتن. صفت آن غَندور و غَندورَة می آید. ( از منجد الطلاب ). نوعی راه رفتن با تکبر و تبختر : تغندر الغلام مشی الغندرة، و هی مشیة فیها تبختر و خیلاء. ( دزی ج 2 ص 229 ). || حالت شخص غندور ( جوان ظاهرساز و خوشگذران و احمق ). رجوع به دزی ج 2 ص 229 و غَندور شود.
