غناث

لغت نامه دهخدا

غناث. [ غ ُن ْ نا ] ( ع ص ) نیکوآداب در همنشینی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). اشخاص نیکوادب در آشامیدن و همنشینی ، گویی مفرد آن غانِث است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس