غنائی
/qenA~i/
لغت نامه دهخدا
- شعر غنائی یا موسیقی ؛ شعری است که حاکی از عواطف و احساسات روحی باشد. فخر، حماسه ، حکمت و تعلیم ، مدح ، هجا، رثاء، تشبیب ، وصف مناظر و نظایر آنها همگی در این قسم داخل هستند. ( تاریخ ادبیات ایران تألیف جلال همایی ج 1 ص 96 ).
غنائی. [ غ ِ ] ( اِخ ) رجوع به غنایی شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید