غمزدا. [ غ َ زِ / زُ ] ( نف مرکب ) غمزدای. زداینده غم. آنکه یا آنچه غم را ببرد. تسلیت دهنده : درّ بار و مشک ریز و نوش طبع و زهرفعل جانفروز و دلگشا و غمزدا و لهوتن.
منوچهری.
غم دین زداید غم دنیی از تو که بهتر ز غم غم زدایی نیابی.
خاقانی.
یاد تو روح پرور و لطف تو دلفریب نام تو غمزدا و کلام تو دلربا.
سعدی.
رجوع به غمزدای شود.
فرهنگ فارسی
غمزدای:غم زداینده، زداینده غم، آنکه یا آنچه که غم وغصه رابزداید ۱ - ( صفت ) آنکه یا آنچه غم را ببرد زداینده اندوه ۲ - ( اسم ) روز هشتم از ماههای ملکی .
فرهنگ عمید
آن که یا آنچه غم و غصه را بزداید، غم زداینده، زدایندۀغم.
پیشنهاد کاربران
غم انجام . [ غ َ اَ ] ( ص مرکب ) آنکه غم ببرد و آن را به آخر رساند. غمزدا : شب و روز پدرت در غم تو روزو شب است ای دلفروز وغم انجام شب و روز پدر. سوزنی . رجوع به غم انجامی شود.
غم نشان. [ غ َ ن ِ ] ( نف مرکب ) نشاننده غم. تسکین دهنده اندوه : غمخوار ترا بخاک تبریز جز خاک تو غم نشان مبینام. خاقانی. گر جان ما بمرگ منوچهر غمزده ست تو دیر زی که دولت تو غم نشان ماست. ... [مشاهده متن کامل]
خاقانی. خاقانی از تیمار تو حیران شد اندر کار تو ای جان او غمخوار تو، تو غم نشان کیستی ؟ خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 666 ) .