غمخانه

/qamxAne/

مترادف غمخانه: غم آباد، غمستان، غمسرا، غمکده، ماتم سرا، محنتستان، محنت سرا

لغت نامه دهخدا

غمخانه. [ غ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) ماتم خانه و عزاخانه. خانه ای که در آن عزا برپا باشد. ( ناظم الاطباء ). خانه غم. آنجا که غم و اندوه باشد :
رخت جان بربند خاقانی از آنک
دل در غمخانه بگشاده ست باز.
خاقانی.
دوشم درآمد از در غمخانه نیم شب
شب روز عید کرد مرا ماه اسمرش.
خاقانی.
چون ماتم شوی را بسر برد
غمخانه به خانه پدر برد.
نظامی ( الحاقی ).
تیرگی میجوشد از غمخانه افلاکها
شمعبزم خویش را در تحت صرصر سوختم.
طالب آملی ( از آنندراج ).
گرچه از زیر و زبر کردن غمخانه ما
سالها رفت همان گرد برون می آید.
صائب ( از آنندراج ).
|| مجازاً بمعنی دنیا :
روی در دیوار عزلت کن در همدم مزن
کاندرین غمخانه کس همدم نخواهی یافتن.
خاقانی.
|| کنایه از دل است :
گرچه غمخانه ما را نه مجر ماند و نه بهو
هرچه آرایش طاق است زبر بگشایید.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

۱ - خانه ای که در آن غم فرمانروا باشد خانه غم ۲ - عزا خانه ماتم خانه ۳ - دل قلب .

فرهنگ عمید

۱. خانۀ غم ، جایی که در آن غم و غصه بسیار باشد ، غمکده ، ماتمکده .
۲. [مجاز] دنیا .
۳. [مجاز] دل پرغم.

پیشنهاد کاربران

بپرس