غماره
لغت نامه دهخدا
غمارة. [ غ ُ رَ] ( اِخ ) قبیله ای از بربر در مغرب اقصی که به دست موسی بن نصیر اسلام آوردند، سپس بخوارج پیوستند و از حامیم که در وقعه مصمودة کشته شد پیروی کردند. قبایل بنوحامد، بنونال ، اغساوی ، بنووزروال و دیگران که تاکنون در بلاد ریف معروف بوده اند از این قبیله منشعب شده اند. ( از اعلام المنجد ). رجوع به غمارة ( قریه ) شود.
غمارة. [ غ ُ رَ ] ( اِخ ) قریه ای است از قرای شمال آفریقا نزدیک شهر معروف سبته ، واقع در ساحل جنوبی بحرالروم ( مدیترانه ) محاذی جبل طارق که برساحل شمالی تنگه معروف به همین اسم قرار دارد. ( ازحواشی شدالازار ص 474 ). رجوع به غمارة ( قبیله ) شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید