غلیغر. [ غ ِ غ َ ] ( ص مرکب ) استاد بنا و گِلکار. ( از برهان قاطع ). ( از: غل ( گل ) + یاء واسطه + غر( گر )، پسوند شغل ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). اصل آن گلگر و گلکار بوده ، تبدیل یافته است. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). غلیگر. ( جهانگیری ) ( برهان قاطع ). گلیگر. ( فرهنگ رشیدی ). رجوع به غلیگر و گلیگر شود.
فرهنگ معین
(غِ غَ ) (ص شغل . ) گلکار، بنا. گلگیر و غلیگر و گلیگر نیز گویند.
