غلول

[ویکی فقه] غَلُول در لغت به معنی خیانت است.
در اصطلاح فقه، ربودن مالی از غنایم جنگی یا از کافری که مورد امان و پناه حکومت اسلامی قرار گرفته است، می باشد. قرآن کری م می فرماید: «وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَة»»«هر کس خیانت کند، روز رستاخیز سند خیانت خود را همراه دارد.» پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله) فرمود:«افْضَلُ الْاعْمالِ عِنْدَاللَّهِ ایمانٌ لا شَکَّ فیهِ، وَ غَزْوٌ لا غَلُولَ فیهِ، وَ حَجٌّ مَبْرُور» «بهترین اعمال در نزد خدا سه چیز است: ایمانی که در آن هیچ شکی نباشد و جنگی که در آن خیانت و اختلاس نباشد و حجّی که مقبول در گاه الهی باشد.»همچنین فرمود: «... لا یَقْبَلُ اللَّهُ صَلاةً بِغَیْرِ طَهُورٍ، وَ لا صَدَقَةٍ مِنْ غَلُولٍ» «خداوند نمازی که بدون طهارت باشد و صدقه ای که از مال غلول داده شود قبول ندارد.»