غلن

لغت نامه دهخدا

غلن. [ غ َ ] ( ع مص ) غلن شباب ؛ از حد درگذشتن جوانی و سرعت کردن آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). غلو جوانی. از حد گذشتن جوانی. ( از اقرب الموارد ). || آرام شدن. تسکین یافتن. ( دزی ج 2 ص 225 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس