غلغلیچه گه. [ غ ِ غ ِ چ َ / چ ِگ َه ْ ] ( اِ مرکب ) غلغلیجگاه. غلغلیجگه : چنان بدانم من جای غلغلیچه گهش کجا به مالش اول فتد به خنده خریش.لبیبی ( از نسخه ای از فرهنگ اسدی با تصحیح مؤلف لغت نامه ).رجوع به غلغلیجگه و غلغلیج شود.
