غلغله افکندن. [ غ ُغ ُ ل َ / ل ِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) یا غلغله فکندن ، شور و غوغا افکندن. فریاد و هایهوی برآوردن. غریو کردن. بانگ و آواز برآوردن. غلغله انداختن : خیمه ازین دائره بیرون فکن غلغله در عالم بی چون فکن.امیرخسرو ( از آنندراج ).رجوع به غلغله انداختن و غلغل افکندن و غلغل انداختن شود.