غلغل کنان. [ غ ُ غ ُ ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) شور و غوغاکنان. در حال آواز برآوردن و فریاد کردن. هیاهوکنان : همیگفت غلغل کنان از فرح فمن دق باب الکریم انفتح.سعدی ( بوستان ).
