غلغل درافکندن. [ غ ُ غ ُ دَ اَ ک َ دَ] ( مص مرکب ) یا غلغل درفکندن. شور و غوغا و بانگ و آواز برآوردن. فریاد و غوغا پدید آوردن : پلپلی چند را بر آتش ریزغلغلی درفکن به آتش تیز.نظامی.چو بلبل سرایان چو گل تازه روی ز شوخی درافکنده غلغل به کوی.سعدی ( بوستان ).