خاسته از مرغزار غلغل تیم و عدی
درشده آب کبوددر زره داودی.
منوچهری.
گر ندانی ز زاغور بلبل بنگرش گاه نغمه و غلغل.
منوچهری.
|| حکایت صوت جوشیدن آب و شراب و جز آن. آواز جوشیدن دیگ. صوت غلیان. غُطامِط. آواز آب چون به کوزه درون شود. بانگ کوزه در آب. صوت آب در کوزه و صراحی و جز آن. بقبقة. بانگ شراب چون از غنینه فروکنند. بانگ قلیان : چو گرسیوز آن کاخ دربسته دید
می و غلغل نوش پیوسته دید.
فردوسی.
یارب چه جرم کرد صراحی که خون خم با نعره های غلغلش اندر گلو ببست.
حافظ.
|| صدا و آواز بسیار از یکجا که معلوم نشود که چه میگویند. ( برهان قاطع ). شور و غوغا. فریاد و هیاهوی بسیار. با لفظ زدن و افکندن و انداختن و افتادن استعمال میشود. ( آنندراج ). داد و فریاد. همهمه و غوغا. خلالوش. خراروش. غلغل از آواز کوزه گاه پر شدن گرفته اند. ( فرهنگ اسدی ). آواز. آواز سخت. آواز سپاه بسیار یا جماعت بسیار : ابا برق و با جستن صاعقه
ابا غلغل رعد درکوهسار.
رودکی.
یکی غلغل از کاخ و ایوان بخاست تو گفتی شب رستخیز است راست.
فردوسی.
ز بس غلغل و ناله کرّ نای تو گفتی همی دل بجنبد ز جای.
فردوسی.
دو چیزش برکن و دو بشکن مندیش ز غلغل و غرنبه
دندانش به گاز و دیده به انگشت
پهلو به دبوس و سر به چنبر.
لبیبی.
حاسدا تا من بدین درگاه سلطان آمدم برفتادت غلغل و برخاستت ویل و حنین.
منوچهری.
غلغل باشد به هر کجا سپه آیدوین سپه از من ببرد یکسر غلغل.
ناصرخسرو.
ابر سیاه را به هوا اندراز غلغل سگان چه زیان دارد.
ناصرخسرو.
تو به قیمت ز خر مصر نه ای کم به یقین نه ز بانگ خر مصری است کم آن غلغل تو.
خاقانی.
چه پرتو است که اقبال در جهان افکندچه غلغل است که دولت در آسمان افکند.
ظهیر فاریابی ( از روضات الجنات فی اوصاف مدینة هرات ج 2 ص 343 ).
به غلغل درآمد جرس با درای
بجوشید خون از دم کر نای.بیشتر بخوانید ...