سرتیپ غلامحسین مین باشیان ( زادهٔ ۵ آبان ۱۲۸۶ در تهران - درگذشتهٔ ۴ فروردین ۱۳۵۹ ) موسیقی دان٬ آهنگساز و رهبر ارکستر اهل ایران بود. او رهبر «ارکستر سمفونیک بلدیه»، نخستین ارکستر سمفونیک در ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
غلامحسین مین باشیان ۵ آبان سال ۱۲۸۶ در تهران متولد شد. پدر او غلامرضا مین باشیان ( سالار معزز ) ، موسیقی دان ایرانی بود.
پس از پایان تحصیل در شعبه موزیک مدرسه دارالفنون در ۱۸ سالگی به سوییس رفت و مدت ۳ سال در کنسرواتوار ژنو به تحصیلات موسیقی خود پرداخت. او در پایان هر سال تحصیلی جایزه نخست نوازندگی ویلن را کسب می کرد. وی پس از کنسرواتوار ژنو به تحصیل در کنسرواتوار برلین پرداخت و در سال ۱۳۰۹ فارغ التحصیل شد. او نخستین دانشجوی موسیقی از آسیا بود که موفق به اخذ مدال «گوستاو هلندر» ( مهم ترین نشان هنری ) از کنسرواتوار برلین شد. وی پس از پایان تحصیلات موسیقی به ایران بازگشت وبه مدت ۶ ماه تحت آموزش های نظامی در در دانشکده افسری قرار گرفت و پس از آن به سِمَتِ معاون ادارهٔ کل موزیک قشون انتخاب شد.
در مهر ۱۳۱۳ به دستور رضا شاه با حفظِ سِمت های پیشین، سرگُرد غلامحسین مین باشیان جایگزین «علینقی وزیری» شد و به ریاست مدرسهٔ موسیقی ( هنرستان موسیقی ) منصوب شد. او به جهت تحصیل موسیقی کلاسیک و دوری از ایران، موسیقی ایرانی را نوعی موسیقی محلی با اهمیتِ کم می پنداشت.
مین باشیان پس از ورود به مدرسهٔ موسیقی، هنگامی که دید بعضی از هنرجویان، ساز ایرانی می نوازند با آنان برخورد نمود و گفت: «باید سازتان را عوض کنید» او دستور داد تا تمام سازهای تار را از مدرسه جمع آوری کنند و در انبار قرار دهند.
وی برنامه های آموزش موسیقی ایرانی در مدرسهٔ موسیقی را تغیر داد و برنامه های جدیدی بر پایه کنسرواتوارهای ژنو و برلین نوشت و به تصویب شورای عالی فرهنگ رساند. در این هنگام تدریس و نواختن موسیقی ایرانی در مدرسهٔ موسیقی ممنوع شد. پس از آن بسیاری از هنرجویان، مدرسهٔ موسیقی را ترک نمودند یا تغیر ساز دادند. با این حال او اقدامات بسیار مثبتی در زمینهٔ موسیقی انجام داد.
در سال ۱۳۱۷ به پیشنهاد غلامحسین مین باشیان ادارهٔ موسیقی کشور در وزارت فرهنگ تأسیس شد و ریاست آن نیز بر عهدهٔ او گذاشته شد. پس از تشکیل ادارهٔ موسیقی، او موفق شد ۱۰ استاد برجستهٔ موسیقی اهل چکسلواکی را برای مدت ۳ سال استخدام کند که در آموزش نوازندگان بسیار مؤثر بودند. مین باشیان در پُربار شدن و به اجرا رساندنِ ارکستر هنرستان موسیقی بسیار کوشید.
... [مشاهده متن کامل]
غلامحسین مین باشیان ۵ آبان سال ۱۲۸۶ در تهران متولد شد. پدر او غلامرضا مین باشیان ( سالار معزز ) ، موسیقی دان ایرانی بود.
پس از پایان تحصیل در شعبه موزیک مدرسه دارالفنون در ۱۸ سالگی به سوییس رفت و مدت ۳ سال در کنسرواتوار ژنو به تحصیلات موسیقی خود پرداخت. او در پایان هر سال تحصیلی جایزه نخست نوازندگی ویلن را کسب می کرد. وی پس از کنسرواتوار ژنو به تحصیل در کنسرواتوار برلین پرداخت و در سال ۱۳۰۹ فارغ التحصیل شد. او نخستین دانشجوی موسیقی از آسیا بود که موفق به اخذ مدال «گوستاو هلندر» ( مهم ترین نشان هنری ) از کنسرواتوار برلین شد. وی پس از پایان تحصیلات موسیقی به ایران بازگشت وبه مدت ۶ ماه تحت آموزش های نظامی در در دانشکده افسری قرار گرفت و پس از آن به سِمَتِ معاون ادارهٔ کل موزیک قشون انتخاب شد.
در مهر ۱۳۱۳ به دستور رضا شاه با حفظِ سِمت های پیشین، سرگُرد غلامحسین مین باشیان جایگزین «علینقی وزیری» شد و به ریاست مدرسهٔ موسیقی ( هنرستان موسیقی ) منصوب شد. او به جهت تحصیل موسیقی کلاسیک و دوری از ایران، موسیقی ایرانی را نوعی موسیقی محلی با اهمیتِ کم می پنداشت.
مین باشیان پس از ورود به مدرسهٔ موسیقی، هنگامی که دید بعضی از هنرجویان، ساز ایرانی می نوازند با آنان برخورد نمود و گفت: «باید سازتان را عوض کنید» او دستور داد تا تمام سازهای تار را از مدرسه جمع آوری کنند و در انبار قرار دهند.
وی برنامه های آموزش موسیقی ایرانی در مدرسهٔ موسیقی را تغیر داد و برنامه های جدیدی بر پایه کنسرواتوارهای ژنو و برلین نوشت و به تصویب شورای عالی فرهنگ رساند. در این هنگام تدریس و نواختن موسیقی ایرانی در مدرسهٔ موسیقی ممنوع شد. پس از آن بسیاری از هنرجویان، مدرسهٔ موسیقی را ترک نمودند یا تغیر ساز دادند. با این حال او اقدامات بسیار مثبتی در زمینهٔ موسیقی انجام داد.
در سال ۱۳۱۷ به پیشنهاد غلامحسین مین باشیان ادارهٔ موسیقی کشور در وزارت فرهنگ تأسیس شد و ریاست آن نیز بر عهدهٔ او گذاشته شد. پس از تشکیل ادارهٔ موسیقی، او موفق شد ۱۰ استاد برجستهٔ موسیقی اهل چکسلواکی را برای مدت ۳ سال استخدام کند که در آموزش نوازندگان بسیار مؤثر بودند. مین باشیان در پُربار شدن و به اجرا رساندنِ ارکستر هنرستان موسیقی بسیار کوشید.
