[ویکی فقه] دکتر غلامحسین ساعدی نویسنده، مترجم و روان پزشک متولد سال ۱۳۱۴ در تبریز می باشد.
دکتر غلامحسین ساعدی، نویسنده، مترجم و روان پزشک در سال ۱۳۱۴ در تبریز متولد شد. با پایان یافتن تحصیلات ابتدائی و دوره متوسطه به دلیل فضای حاکم در کشور درگیر مسایل سیاسی شد. از همان آغاز با مجلات و روزنامه های متفاوت همکاری می کرد و اولین داستان هایش را در هفته نامه «دانش آموز»، «کبوتر صلح» منتشر نمود. ساعدی در دانشگاه، رشته پزشکی را برگزید، هم زمان به نوشتن و چاپ آثار نمایش و داستانی خود پرداخت. او همچنین به مناطق جنوب و شمال کشور سفر کرده، تک نگاری هایی از آن ها تهیه کرد که با نام های «اهل هوا» و «ایلخچی» منتشر شد. او در سال ۱۳۶۴ دیده از جهان فرو بست.
شیوه داستانی ساعدی
غلامحسین ساعدی، نویسنده ای توانا و چیره دست است که با قدرت تخیل و زبان قصه گویش، توانست داستان هایی زیبا و ماندگار خلق کند. سبک او منحصر به خود اوست، روشی بین رئالیسم و جادو. او با بیان رئالیسم زندگی، دستی نیز به جادو و خیال برده و حتی در واقعی ترین داستان هایش آثاری از فهم و خیال می بینیم.
تاثیرات فکری از غرب
ساعدی نویسنده ای مردمی است که در طول زندگیش در ایران، مدام با مردم در ارتباط بود، چه از نظر حرفه ی پزشکی، چه در نمایشنامه ها و چه در دیگر آثارش. او تلاش می کرد مردم و دردهایشان را بشناسد، ریشه عقب ماندگی مردمش را کشف کند. اما متأسفانه گاه به خطا رفته متأثر از موج هایی قرار گرفته است که در پی خالی کردن روشن فکر از هویت شرقیشان هستند؛ جریا ن های فکری و مسلکی غرب که در زمان حیات نویسنده کم هم نبوده اند. به خاطر همین است که با تمام کوشش نویسنده برای ثبت لحظه های مردمش، گاه بر ضد و فرمان آنان می نویسد و گاه تا پای تمسخر و تحقیر بنیانی ترین باورهای مردم پیش می رود. یکی از مهم ترین سیاست های آنان زدودن مذهب از بین مردم است. ساعدی خواه تأثیر گرفته از این جریان باشد خواه نه، برخی باورهای مذهبی مردم را تمسخر کرده و این باروها را خرافی و حاصل جهل و نادانی مردم می داند.
رکود مردم در نگاه ساعدی
...
دکتر غلامحسین ساعدی، نویسنده، مترجم و روان پزشک در سال ۱۳۱۴ در تبریز متولد شد. با پایان یافتن تحصیلات ابتدائی و دوره متوسطه به دلیل فضای حاکم در کشور درگیر مسایل سیاسی شد. از همان آغاز با مجلات و روزنامه های متفاوت همکاری می کرد و اولین داستان هایش را در هفته نامه «دانش آموز»، «کبوتر صلح» منتشر نمود. ساعدی در دانشگاه، رشته پزشکی را برگزید، هم زمان به نوشتن و چاپ آثار نمایش و داستانی خود پرداخت. او همچنین به مناطق جنوب و شمال کشور سفر کرده، تک نگاری هایی از آن ها تهیه کرد که با نام های «اهل هوا» و «ایلخچی» منتشر شد. او در سال ۱۳۶۴ دیده از جهان فرو بست.
شیوه داستانی ساعدی
غلامحسین ساعدی، نویسنده ای توانا و چیره دست است که با قدرت تخیل و زبان قصه گویش، توانست داستان هایی زیبا و ماندگار خلق کند. سبک او منحصر به خود اوست، روشی بین رئالیسم و جادو. او با بیان رئالیسم زندگی، دستی نیز به جادو و خیال برده و حتی در واقعی ترین داستان هایش آثاری از فهم و خیال می بینیم.
تاثیرات فکری از غرب
ساعدی نویسنده ای مردمی است که در طول زندگیش در ایران، مدام با مردم در ارتباط بود، چه از نظر حرفه ی پزشکی، چه در نمایشنامه ها و چه در دیگر آثارش. او تلاش می کرد مردم و دردهایشان را بشناسد، ریشه عقب ماندگی مردمش را کشف کند. اما متأسفانه گاه به خطا رفته متأثر از موج هایی قرار گرفته است که در پی خالی کردن روشن فکر از هویت شرقیشان هستند؛ جریا ن های فکری و مسلکی غرب که در زمان حیات نویسنده کم هم نبوده اند. به خاطر همین است که با تمام کوشش نویسنده برای ثبت لحظه های مردمش، گاه بر ضد و فرمان آنان می نویسد و گاه تا پای تمسخر و تحقیر بنیانی ترین باورهای مردم پیش می رود. یکی از مهم ترین سیاست های آنان زدودن مذهب از بین مردم است. ساعدی خواه تأثیر گرفته از این جریان باشد خواه نه، برخی باورهای مذهبی مردم را تمسخر کرده و این باروها را خرافی و حاصل جهل و نادانی مردم می داند.
رکود مردم در نگاه ساعدی
...
wikifeqh: غلامحسین_ساعدی