غلام محمد میمنگی

غلام محمد مَیمَنگی ( ۱۲۵۲–۱۳۱۴ ) نقاش و مشروطه خواه افغانستانی بود.
او در میمنه زاده شد. هنگامی که هفت ساله بود پدرش عبدالباقی مینگ باشی به اتهام دست داشتن در اغتشاش همراه خانواده اش در سال ۱۳۰۱ قمری به فرمان امیر عبدالرحمن خان راهی کابل شده و در آنجا بعد از چند روز همراه تنی چند از امرای محلی ترکستان افغانستان به جرم مخالفت با امیر به دار آویخته می شوند. [ ۱] پی از کشته شدن پدرش آن ها به حال تبعید و تحت نظارت با فقر و فلاکت در کابل زندگی می کردند. وی برای رفتن به زادگاهش نامه ای برای امیر عبدالرحمن خان می نویسد و برای اینکه توجهٔ امیر را به خود جلب نماید، نقاشی پرنده ای را نیز کشیده و ضمیمهٔ نامه نموده نزد امیر می فرستد. امیر با دیدن آن رسم، از استعداد غلام محمد نوجوان حیرت زده شد و امر کرد تا در کوتی باغچهٔ ارگ به نقاشی بپردازد و نیز نزد جان گری کارمند سفارت انگلیس در کابل و پزشک ویژه اش شاگرد شود. [ ۲]
وی پس از فرا گرفتن هنر نقاشی، در مکتب حبیبیه به عنوان استاد استخدام شد و به تدریس نقاشی می پرداخت؛ در مکتب حبیبه وی با استادان هندی و بعضی روشنفکران مشروطه خواه آشنا می شود. این آشنایی موجب می شود که وی به فعالیت های سیاسی روی بیاورد. به این گونه، غلام محمدخان با شور و جدیت تمام وارد تشکیلات مخفی مشروطه خواهان به نام «جمعیت سری» شد. [ ۲]
در سال ۱۹۰۹ میلادی که عریضهٔ مشروطه خواهان را به جلال آباد به حضور امیر حبیب الله خان برد به امر امیر زندانی شد و دو سال در زندان بود. در سال ۱۹۲۱ به اروپا غرض تحصیل اعزام گردید و بعد از ختم تحصل در آلمان به افغانستان برگشت و مدیر مکتب صنایع مقرر شد.
پروفسور غلام محمد میمنگی در ۱۴ قوس ( ۱۳۱۴ هجری ) به سن ۶۲ سالگی در خانهٔ شخصی اش در باغ نواب شهر کابل درگذشت و در حضیرهٔ عاشقان و عارفان کابل به خاک سپرده شد. در سال ۱۳۶۲ از طرف اتحادیهٔ هنرمندان افغانستان مربوطهٔ وزارت اطلاعات کشور افغانستان سازمان مشتمل از هنر خطاطی، رسامی و میناتوری بنام نگارستان غلام محمد میمنگی تأسیس گردید.