عباس آرام ( زاده ۱۲۸۲، یزد – درگذشته ۲۰ دی ۱۳۶۳، تهران ) یک دیپلمات، سیاستمدار و وزیر خارجه دوران پهلوی در دولت های اقبال، امینی، علم، منصور و امیرعباس هویدا بود.
غلام عباس آرام در سال۱۲۸۲ در یزد به دنیا آمد. پدرش علیرضا که در بازار یزد با چای فروشی ارتزاق می کرد و با یک زن مسلمان اهل هند ازدواج کرده بود، از مبلغان بهایی بود که در درگیری های یزد به دست مسلمانان به قتل رسید.
... [مشاهده متن کامل]
عباس آرام تا ۱۶ سالگی در یزد به تحصیل اشتغال داشت و سپس عازم شیراز شد و سرانجام در پلیس جنوب استخدام شد و تا پایان جنگ جهانی اول با درجه گروهبانی در آن واحد نظامی مشغول بود. در همین هنگام مورد توجه برخی از افسران هندی و انگلیسی قرار گرفت و در سال ۱۳۰۰ به هندوستان رفت و دو سال به کار آزاد ( چای فروشی ) پرداخت و در سال ۱۳۰۲ با معرفی انگلیسیها به عنوان عضو محلی سرکنسولگری ایران در هندوستان استخدام شد. مستر کنت، کنسول انگلیس پس از آشنایی با آرام در هر مأموریتی که از طرف وزارت خارجه انگلیس به او محول می شد، آرام را هم با خود می برد. آرام با یک دختر انگلیسی نیز ازدواج کرد ولی پس از دو سال کار به جدایی کشید و آرام پس از آن تا پایان عمر دیگر ازدواج نکرد. در فروردین سال ۱۳۰۲ به استخدام وزارت کار و امورخارجه درآمد و در اولین مأموریت، در سال ۱۳۰۴ به عنوان کفیل نیابت ژنرال کنسولگری به هندوستان رفت.
او در دوران خدمت خود در وزارت امور خارجه مراتب اداری را به ترتیب طی کرد و سمت های مختلفی به ایفای نقش پرداخت. از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۱ مأمور به خدمت در سفارت لندن بود. سپس در سال ۱۳۲۱ به اداره سوم سیاسی وزارت خارجه رفت و در شهریور ۱۳۲۴ دبیر اول سفارت ایران در واشینگتن شد و در سال ۱۳۲۸ به رایزنی سفارت ارتقاء یافت. آرام در سال ۱۳۳۰ به تهران فراخوانده شد و به سمتهایی چون بازرسی وزارتخانه، ریاست اداره چهارم سیاسی ( امور مربوط به امریکا ) منصوب شد.
عباس آرام در دوره وزارت خارجه حسین نواب در کابینه دکتر مصدق از اعضای عالیرتبه وزارت امور خارجه بود. دکتر غلامحسین مصدق ( فرزند دکتر محمد مصدق ) در کتاب خود «در کنار پدرم، مصدق» ضمن ذکر خاطراتی از حسین نواب می نویسد: به پدرم گزارش داده بودند که غلام عباس آرام، عضو عالی مقام وزارت خارجه، اصل و نسبش پاکستانی است. وی در گذشته عضو محلی سفارت ایران در کراچی بود و حسین علاء او را با خود به تهران آورده و در وزارت خارجه استخدام کرده است. سپس علاء هنگام تصدی سفارت ایران در ایالات متحده او را با خود به آمریکا برده است. در گزارش گفته شده بود: آرام فرد مورد اطمینانی نیست، علیه دولت انتقاد می کند، با مخالفان نهضت ملی ارتباط دارد و در شرایطی که ایران درگیر مبارزه با بریتانیاست، صلاحیت خدمت در وزارت خارجه را ندارد.
غلام عباس آرام در سال۱۲۸۲ در یزد به دنیا آمد. پدرش علیرضا که در بازار یزد با چای فروشی ارتزاق می کرد و با یک زن مسلمان اهل هند ازدواج کرده بود، از مبلغان بهایی بود که در درگیری های یزد به دست مسلمانان به قتل رسید.
... [مشاهده متن کامل]
عباس آرام تا ۱۶ سالگی در یزد به تحصیل اشتغال داشت و سپس عازم شیراز شد و سرانجام در پلیس جنوب استخدام شد و تا پایان جنگ جهانی اول با درجه گروهبانی در آن واحد نظامی مشغول بود. در همین هنگام مورد توجه برخی از افسران هندی و انگلیسی قرار گرفت و در سال ۱۳۰۰ به هندوستان رفت و دو سال به کار آزاد ( چای فروشی ) پرداخت و در سال ۱۳۰۲ با معرفی انگلیسیها به عنوان عضو محلی سرکنسولگری ایران در هندوستان استخدام شد. مستر کنت، کنسول انگلیس پس از آشنایی با آرام در هر مأموریتی که از طرف وزارت خارجه انگلیس به او محول می شد، آرام را هم با خود می برد. آرام با یک دختر انگلیسی نیز ازدواج کرد ولی پس از دو سال کار به جدایی کشید و آرام پس از آن تا پایان عمر دیگر ازدواج نکرد. در فروردین سال ۱۳۰۲ به استخدام وزارت کار و امورخارجه درآمد و در اولین مأموریت، در سال ۱۳۰۴ به عنوان کفیل نیابت ژنرال کنسولگری به هندوستان رفت.
او در دوران خدمت خود در وزارت امور خارجه مراتب اداری را به ترتیب طی کرد و سمت های مختلفی به ایفای نقش پرداخت. از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۱ مأمور به خدمت در سفارت لندن بود. سپس در سال ۱۳۲۱ به اداره سوم سیاسی وزارت خارجه رفت و در شهریور ۱۳۲۴ دبیر اول سفارت ایران در واشینگتن شد و در سال ۱۳۲۸ به رایزنی سفارت ارتقاء یافت. آرام در سال ۱۳۳۰ به تهران فراخوانده شد و به سمتهایی چون بازرسی وزارتخانه، ریاست اداره چهارم سیاسی ( امور مربوط به امریکا ) منصوب شد.
عباس آرام در دوره وزارت خارجه حسین نواب در کابینه دکتر مصدق از اعضای عالیرتبه وزارت امور خارجه بود. دکتر غلامحسین مصدق ( فرزند دکتر محمد مصدق ) در کتاب خود «در کنار پدرم، مصدق» ضمن ذکر خاطراتی از حسین نواب می نویسد: به پدرم گزارش داده بودند که غلام عباس آرام، عضو عالی مقام وزارت خارجه، اصل و نسبش پاکستانی است. وی در گذشته عضو محلی سفارت ایران در کراچی بود و حسین علاء او را با خود به تهران آورده و در وزارت خارجه استخدام کرده است. سپس علاء هنگام تصدی سفارت ایران در ایالات متحده او را با خود به آمریکا برده است. در گزارش گفته شده بود: آرام فرد مورد اطمینانی نیست، علیه دولت انتقاد می کند، با مخالفان نهضت ملی ارتباط دارد و در شرایطی که ایران درگیر مبارزه با بریتانیاست، صلاحیت خدمت در وزارت خارجه را ندارد.
