غلاف تمام فلزی

غلاف تمام فلزی ( به انگلیسی: Full Metal Jacket ) فیلمی در ژانر جنگی ساختهٔ استنلی کوبریک در سال ۱۹۸۷ است. این فیلم با تحسین منتقدان مواجه گشت و نامزد یک جایزه اسکار برای بهترین فیلم نامهٔ اقتباسی شد. در سال ۲۰۰۱ بنیاد فیلم آمریکا در فهرست ۱۰۰ سال. . . ۱۰۰ هیجان به انتخاب بفا این فیلم را در رتبهٔ ۹۵# قرار داد. این فیلم به نقد خشونت بیش از اندازه در تبدیل کردن جوانان عادی آمریکایی به قاتلانی بی رحم و ماشین کشتار ارتش آمریکا می پردازد. همچنین، نقدی بر جنگ، به ویژه جنگ ویتنام، دارد. غلاف تمام فلزی یکی از بهترین فیلم ها دربارهٔ به وجود آمدن معضلات روانیِ جنگ بر روح و روان سربازان است.
واحد جذب نیروی دریائی ایالات متحده، کارولینای جنوبی. گروهبان توپخانه، «هارتمن» ( ارمی ) گروهی داوطلب تازه کار را می پذیرد و برای آنان نام های جدید انتخاب می کند، مثلاً به یکی از آنان، «سرباز جوکر» ( موداین ) و دیگر «سرباز کابوی» ( آرلیس هوارد ) می گوید، و با خشونت و بددهنی به آنان می فهماند که باید هشت هفته آموزشی را به همین ترتیب سر کنند.
• نامزد بهترین موسیقی جایزه بفتا
• نامزد بهترین جلوه های ویژه جایزه بفتا
• نامزد اسکار بهترین فیلم نامه اقتباسی

غلاف تمام فلزی (مهمات). یک گلوله با غلاف تمام فلزی ( FMJ ) یک گلوله برای سلاح کوچک است که از یک هسته نرم ( اغلب سربی ) که در یک پوسته بیرونی ( "غلاف" ) از فلز سخت تر، مانند فلز طلاکاری، کوپرونیکل، یا یک آلیاژ فولاد که کمتر متداول است، تشکیل شده است. غلاف گلوله معمولاً سرعت دهانه بالاتری نسبت به سرب خالی می دهد بدون اینکه مقدار قابل توجهی فلز در لوله سلاح رسوب کند. همچنین از آسیب رسیدن به لوله سلاح بخاطر هسته فولا سخت یا مواد سوراخ کننده زره جلوگیری می کند.
این گلوله در سال ۱۸۸۲ توسط سرهنگ سوئیسی، ادوارد روبین اختراع شد. زمانی که او برای کارخانه و مرکز تحقیقات فدرال مهمات سوئیس که مهمات برای ارتش سوئیس تولید می کرد، کار می کرد. [ ۱] [ ۲]
استفاده از غلاف تمام فلزی در مهمات نظامی تا حدی به دلیل نیاز به بهبود ویژگی های تغذیه در سلاح های کوچک بود که از مکانیزم مکانیکی داخلی برای بارگیری فشنگ استفاده می کردند در مقابل سلاح های گرم دستی که بارگیری مجدد استفاده می کردند، به وجود آمد. [ نیازمند منبع] فلز سخت تر مورد استفاده در غلاف گلوله نسبت به سرب که نرم تر بود، در معرض تغییر شکل کمتری بود که باعث بهبود تغذیه می شد. این همچنین به گلوله ها اجازه می دهد تا سرعت های بسیار بالاتر که ناشی از کاهش کالیبر بود را تحمل کند.
گاهی اوقات تصور می شود که استفاده نظامی از مهمات FMJ نتیجه اعلامیه III، کنوانسیون لاهه ۱۸۹۹ است، که استفاده از گلوله هایی است که به راحتی در بدن منبسط یا صاف می شوند را در جنگ بین المللی ممنوع کرده است. [ نیازمند منبع] با این حال، گلوله های غلاف دار توسط اکثر نظامیان اروپایی در اواخر دهه ۱۸۸۰ و اوایل دهه ۱۸۹۰، حدود یک دهه قبل از کنوانسیون لاهه، مورد استفاده قرار گرفته است.
بر اساس طراحی، پرتابه های کاملاً غلاف دار ظرفیت کمتری برای انبساط پس از تماس با هدف نسبت به پرتابه های نقطه توخالی دارند. در حالی که این می تواند در هنگام درگیری با اهداف در پشت پوشش یک مزیت باشد، اما همچنین می تواند یک نقطه ضعف باشد زیرا گلوله FMJ ممکن است به طور کامل در یک هدف نفوذ کند و منجر به زخمی شدن با شدت کمتر و احتمالاً نتواند هدف را از کار بی اندازد. علاوه بر این، پرتابه ای که به طور کامل از یک هدف عبور می کند می تواند باعث آسیب جانبی ناخواسته در پشت هدف شود.