غلاطیه

لغت نامه دهخدا

غلاطیه. [ غ َ ی َ ] ( اِخ ) یا گالاثی یا غلاتیا. در اعلام المنجد آمده : غلاطیه نامی است که در قدیم به بلاد شمالی آسیای صغیر اطلاق میشد، مرکز آن آنقره بود. غولیون ( گلها ) در آنجا ساکن بوده اند ( 278 ق.م. ). بعد رومیان بدانجا مسلط شدند ( 25 ق.م. ). صاحب قاموس کتاب مقدس آرد: غلاطیه از قطعات آسیای صغیر است که در جنوب شرقی بطانیه و پفلغونی و مغرب پنطس و شمال غربی کیدکی و شمال و شمال شرقی لیکاونیه و فریجیه واقع است. لفظ غلاطیه از گالها یا کلاتی ، یعنی فرنگی مشتق است ، معدودی از طوایف ترکی تالتبوئی و تکتاسغی در سال 280 ق.م. مهاجرت کردند و به غلاطیه آمدند و با اهالی آنجا مخلوط شدند و مجموعاً بنام گلو گرسی یعنی فرانسوی یونان شهرت یافتند. در سال 189 ق.م. دولت روم بر آنان دست یافت لیکن تا 26 ق.م. وضع حکومت ایشان کما فی السابق باقی بود. نهایت خراجگذار دولت روم بودند. و در آن زمان اگوست غلاطیه را داخل مستملکات روم کرده حاکمی که لقب پروپرتیارداشت بر آنان گماشت. گاهگاهی قسمتهایی از ایالات دیگر ضمیمه غلاطیه میشد. در زمان سیر و مسافرت پولس کلمه غلاطیه هم به مملکت اصلی و هم به نواحی بزرگتری که ایالت غلاطیه و در تصرف دولت روم بود اطلاق میشد، و آنچه در اعمال رسولان 6/16 و 23/18 و رساله پولس به غلاطیان تعبیر شده مورد بحث است ، و دانستن اینکه این رساله در چه موقع و به کدام کلیسا نوشته شده بستگی به فهم همین نکته دارد. زبان غلاطیان مرکب از یونانی و غلاطی بود، و اینان همچنان بر عادت قدیم خود؛ یعنی عدم استقرار در یک محل مستمر بودند. این ناحیه از حیث حاصلخیزی و رونق تجارت معروف بود و مهاجران طوایف گوناگون در آن سکونت داشتند. یهودیان نیز در آنجا بسیار بودند. پولس بسیاری از ایشان را به دین عیسوی هدایت کرد و کلیسای چندی نیز ساخت. نخستین دفعه که پولس بدینجا آمد تخمیناً در سال 51 و 52 م. یعنی در سفر ثانی رسالتش بود، و چند سال بعد دفعه دیگر باز بدینجا آمد، و چنین مینماید که بعد از آن نامه غلاطیان رانوشت. در سفر نخستین اهالی آنجا دعوت او را پذیرفتند ولی چهار یا پنج سال بعد معلمان یهودی مژده حقیقی را به واسطه ارتباط با رسوم یهود منحرف و مغشوش ساختند و پولس از حال ایشان اطلاع تامی پیدا کرد. ( از قاموس کتاب مقدس ص 636 ). رجوع به گالاثی و غلاتیا شود.

دانشنامه آزاد فارسی

غَلاطیه
(یا: غَلاطیا؛ به یونانی گالاتیا) سرزمینی باستانی در مرکز آسیای صغیر در اطراف آنکارای کنونی، واقع در جمهوری ترکیه. این سرزمین در قرن ۳پ م مسکن گل ها، از اقوام گالیک اروپایی، بود و نام آن از همین قوم مأخوذ است. آنان گالاتیا را گسترش دادند، اما آلاتوس اول، پادشاه پرگاموس، جلوی پیشرفت آن را گرفت (ح ۲۳۰پ م). در ۱۸۹پ م رومیان گالاتیا را تصرف کردند و در ۲۵پ م از ایالت های رومی شد. این سرزمین در فلات مرکزی ترکیۀ کنونی واقع بود. شماری بسیار از یونانیان نیز در غلاطیا می زیستند و فرهنگ یونانی را با خود به آن جا بردند. شهر عمده اش آنکورا (آنگورا، آنقره)، آنکارای کنونی، بود. پولُس حواری از این سرزمین دیدن کرد و رساله ای خطاب به مسیحیان آسیای صغیر نوشت (ح ۵۶م) که در شمار رسالات عهد جدید است.

پیشنهاد کاربران

بپرس