غل زایی

رجوع شود به:غلجایی

غلزایی (لهجه). غَلزایی
(یا غَلزه ای) از لهجه های پشتو در شمال شرقی افغانستان که زبان غلزایی های مقیم و خان و بدخشان و قندهار است و نیز غلزایی شمال شرقی که به پیشاوری، یوسف زایی، آفریدی، بَنگَش و اورکَزی بسیار نزدیک است. مصوت های غلزایی عبارت اند از: مصوت های مرکب /ey/، /ay/، /aw/ و /oy/. صامت ها همانند صامت فارسی است. در غلزایی صرف اسم بر پایة جنس، شمار و حالت است. اسامی و صفات، مذکر و مؤنث دارند. حالت های اسم عبارت اند از فاعلی، غیرفاعلی و ندایی. در طبقات صرفی مذکر، حالت غیرفاعلی مفرد با حالت فاعلی مفرد یکسان است. مثلاً pox «رسیده»، اما حالت های فاعلی و غیرفاعلی جمع فرق دارند. حالت غیرفاعلی جمع برای مؤنث و مذکر عموماً یکی است. در غلزایی تکیه از اهمیت بسیاری برخوردار است. تغییرات و تبدیلات آوایی: تبدیل /d/ به /l/ در Las «دَه»، /b/ به /w/ در: wror «برادر»؛ نشانة جمع -un و برحسب مذکر یا مؤنث بودن -una و -uno است.
50010800