غفیه

لغت نامه دهخدا

( غفیة ) غفیة. [ غ َ ی َ ] ( ع مص ) خوابیدن. ( منتهی الارب ): غفی فلان ؛ یغفی غفیة؛ نعس. خوابیدن سبک. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) پشته بلند که آب بر آن نرود. ( منتهی الارب ). زُبیَة. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس