لغت نامه دهخدا
( غفیرة ) غفیرة. [ غ َ رَ ] ( ع مص ) به معنی غفیر درحالت مصدری. ( از منتهی الارب ). آمرزیدن و پوشیدن خدای گناه کسی را. رجوع به غفر و غَفیر و غُفران شود. || ( اِ ) پوشش ، و یقال : ما فیه غفیرة؛ یعنی نمی بخشد گناه کسی را. ( منتهی الارب ). ما فیه عذیرة و لاغفیرة؛ یعنی عذر نمی آورد و گناه کسی را نمیبخشد. ( از اقرب الموارد ). یقال : لیس منهم غفیرة؛ ای لایغفرون الذنب. ( مهذب الاسماء ). || غفیرة الشی ٔ؛ سزاوار آن چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنچه بدان چیزی اصلاح شود و پوشیده گردد. ( از اقرب الموارد ). || کثرت و زیادت. ( اقرب الموارد ). || جم الغفیرة؛ لغتی است در جم الغفیر. ( منتهی الارب ).
غفیرة. [ غ ُ ف َ رَ ] ( اِخ ) نام زنی. ( منتهی الارب ). غفیرة بنت رباح الحبشیة از صحابیات است. او خواهر بلال مؤذن رسول خدا بود. برادری به نام خالد نیز دارند. ( از قاموس الاعلام ترکی ). 